Er was eens een vrouw die een zwaar leven leidde. Zij stond alleen voor de opvoeding van haar 4 kinderen en het grootste probleem was om financieel rond te komen. Ze sloofde dag in dag uit om voldoende geld bij elkaar te krijgen, om haar kinderen in ieder geval te kleden en eten te geven. Meer zat er niet in.
Zo zwoegde zij door. Ze woonde in een klein huisje, met een schrale inrichting. Een oude bank, wat stoelen, een tafel en een heel oud kastje. Dat was het. Dat kastje had zij ooit eens van een ver familielid gekregen. Die had gezegd dat ze er zuinig op moest zijn. Waarom snapte ze eigenlijk niet. Want aan het kastje had ze niet veel, vond ze. Er zaten 3 laatjes in, waarvan er 1 klemde, en ze had nooit de moeite genomen om het laatje te gebruiken. Veel spullen had ze toch niet. Die kon ze wel in die 2 andere laden kwijt. Soms probeerde zij de 3e la nog weleens te openen, maar het leek alsof deze door de jaren heen alleen maar meer was gaan klemmen.
De jaren verstreken. De kinderen werden groot en volgden hun eigen weg. De vrouw bleef achter. Alleen, oud en stram van het werk. Op een dag stond er iemand voor de deur, die zij vaag herkende. Het bleek de man te zijn waarvan ze ooit het kastje had gekregen. “Ik hoorde dat je hier woonde en het heel zwaar hebt gehad”, zei de man. “Waarom heb je het kastje niet gebruikt?”
“Hoezo het kastje niet gebruikt?”, sprak de vrouw verbaasd. “Ik heb 2 laden in gebruik. De 3e klemt, daar heb ik niks aan”.
Zwijgend liep de man langs de vrouw heen naar binnen. Hij liep direct door naar het kastje, ging op de grond zitten en pakte zorgvuldig en met aandacht de handgrepen van de 3e la vast. Langzaam trok hij de la naar voren. Het ging wat stroef, maar het lukte. Eenmaal geopend, kon de vrouw haar ogen niet geloven. De la was gevuld met geld! Genoeg geld om heel makkelijk een dag door te komen.
“Dit is niet zomaar een kastje”, sprak de man. “Het is een kastje dat jou elke dag geeft wat je nodig hebt. Het enige dat je hoeft te doen, is dit laatje elke dag even met aandacht openen. En al het goede komt naar je toe”.
De vrouw was sprakeloos en begon te huilen. Al die tijd die zij alleen maar had gewerkt. Het was zoveel makkelijker geweest als zij deze lade eerder had ontdekt. Nu was het te laat.
Alsof de man haar gedachten kon lezen, zei hij: “Het is nog niet te laat. Vanaf nu geeft de la je nog steeds wat je nodig hebt. Geef er gewoon even elke dag tijd aan. Een moeiteloos leven kan ook nu nog beginnen.” Daarna verdween de man en liet de vrouw verward achter.
Vanaf dat moment besloot de vrouw elke dag even de la te openen. Met de dag ging het makkelijker, en elke dag ontdekte de vrouw iets in de la, dat waardevol voor haar was. Na enige tijd kwamen ook haar kinderen weer bij haar langs, waar ze nu ook meer aandacht voor had. Ook haar kinderen mochten de la openen en vonden dan ook iets waar ze wat aan hadden. Niemand kon haast geloven dat zoiets eenvoudigs en toch magisch bestond. Maar het bestond.
En de vrouw en haar kinderen leefden nog lang en gelukkig.
Je zult je afvragen wat de moraal van dit verhaal is.
Die is simpel. De 3e la is Jin Shin Jyutsu. Neem elke dag even de tijd om het met aandacht te boefenen. Misschien vind je het in het begin lastig of moet je wennen aan de lichamelijke gewaarwording. En misschien moet iemand je even helpen met openen. Maar het brengt je elke dag waar je behoefte aan hebt. Veel mensen denken dat het te simpel is om effectief te zijn. Dat is niet zo. Het is juist effectief door de simpelheid. En het is nooit te laat om ermee te beginnen.
Benieuwd wat de 3e la jou te bieden heeft? Meld je dan aan voor een workshop. Dat is een mooie kennismaking. Kijk even bij Agenda voor de mogelijkheden.